Europa, “vervreemding” en “change”, management van de
maatschappij en de economie.
Om
een leefbaar, of moet ik stellen, een überhaupt levend Europa, te kunnen
realiseren moeten er meerdere veranderingen worden doorgevoerd.
Economie, ecologie, maatschappij,… allen zullen ze zich moeten aanpassen aan de
onafwendbare realiteit (*) ,
maar al deze deelverantwoordelijkheden
en alle bovenliggende verantwoordelijkheden en verantwoordelijken hebben één beperking gemeen, er is geen grote
“toelaatbare
verlies tolerantie” meer, en omdat onze beslissingen meer en meer
een mondiaal karakter krijgen wordt de
impact van beslissingen exponentieel belangrijker,… dus correctere beslissingen
moeten er komen, in ons aller belang.Maar hoe ?
“Quoi
?”
We stapelen
de problemen op, constant, dag in dag uit vroeger en nu… ik kan hier lukraak verwijzen
naar de oorzaken van de Franse revolutie, de val van Nicolae Ceausescu en nog
recenter de start van de Arabische lente, als voorbeelden van de vele
revoluties die gevolg waren van “min-beslissingen”
van regeringen , of op economisch gebied naar bijvoorbeeld de vele
faillissementen die Europa en de wereld moeten
verwerken en de torenhoge werkloosheid met verschrikkelijke
maatschappelijke impact die hierop
volgt en de duidelijke link met de financiële markten en handel. Want was de
val van de Lehman Brothers Bank
in 2008 , niet het “vlampunt” voor de huidige crisis , of het recente
debacle van JP Morgan Chase
waarvan de topman Jamie Dimon
zelf zei : "Dit is niet hoe we een
bedrijf moeten runnen."
waarna hij nog sprak over “zware fouten en domme keuzes”…
respect voor hem, en voor Greg Smith die Goldman Sachs verliet voor hun
gebrek aan ethiek, …En de
minder fraaie “bedrijfscultuur” binnen de muren van het Vaticaan , waar
nepotisme, fraude en dubieuze investeringen al jaren de orde van de dag
uitmaken en een kardinaal (Vigano) die zijn nek uitstak om dit aan te pakken en werd “weggepromoveerd”
niets dan respect voor deze mensen
of hun uitlatingen , voor mij allemaal
duidelijke bewijzen voor mijn stellingen en opvattingen. Want dit zijn geen
unieke gevallen, geen pech, dit zijn de “proof of concept”, van hoe wij
NUsamenwerken, en hoe wij NU beslissingen nemen waarbij het collectief van de
globale economie een ramkoers volgt met de continuïteit van onze huidige
globale samenleving. Want ondanks een tijdperk van ongekende technologische
innovaties, zijn er nog steeds oorlogen, hongersnood , onaanvaardbare armoede en een onredelijke rijkdom voor een klein deel van onze globale
bevolking. Rijken rijker, geen probleem, maar dan niet ten koste van…
De
grootste bedreigingen voor de maatschappij zijn “freedom from fear” en “freedom from want”(*) Belangrijker
is hoe wij onze maatschappij opnieuw ( of voor het eerst… ) een gezonde basis
geven om dit te bewerkstelligen . Vooral door te zorgen dan wij betere
“besluiten” nemen, dit kan enkel door betere “besluitnemers” te voorzien , en een pakket aan basisnormen en waarden…
op elk gebied. Maatschappij, regering, bedrijf,… rondkijken ,lezen en luisteren
en men ziet de positieve zijde van onze evolutie samen met onze negatieve.
Ik wil de negatieve zijde eruit.
“Positiviteit? Plus maal min is , …MIN !”
Ik
heb het altijd op mijn heupen gekregen van overenthousiaste positivo’s die , dronken van hun zelfverklaarde gelijk
en zinloze négligence voor hetgeen fout gaat rondom hun, alles en iedereen
negeerden en die weinig, geen of
foutieve empathie opbrachten voor de minder fortuinlijke medemens of collega.
Diezelfde
gevoelens borrelen op wanneer ik in mijn organisatie, een voor deze
uiteenzetting irrelevant Belgisch Staatsdepartement, rondloop en merk hoe mijn “managers” eerder zorgen
voor een foute “cultuur” en veel onnodige uitgaven dan voor innovatie ,efficiëntie
en degelijk bestuur met massale verspilling van openbare fondsen tot gevolg .
Ik, en het gros van mijn collega’s vinden hun maar rare vogels, met rare
hersenkronkels en een duidelijk gebrek aan voldoende beroepsernst en inzicht, hetzelfde
gevoel wanneer ik mijn frustraties deel met vrienden, en allemaal zien wij dezelfde
pijnpunten.
Maar mijn meest waardevolle
besluit is ,dat ik heb ondervonden dat zij ( de rare vogels) hier zelden zelf aan kunnen doen, ik verwijt ze niets , of toch , …
“ Positivity works, lead through feeling, passion,
inspiration , trust, dedication, loyalty, positive messages, softskilling,…” , zijn mooie verkooppraatjes, maar een mooie vis in
een vuil aquarium dumpen zorgt voor de dood van de vis of de nutteloosheid om
ernaar te kijken. Ik start dus met een ietwat onconventionele stelling :
“Situaties gaan niet beter omdat de goede dingen beter
gaan , maar omdat de slechte dingen minder slecht gaan en worden vooral slechter omdat de slechte dingen
slechter gaan, …want goed, beter en
perfect is de “utopische staat”
waarnaar we streven en die we verwachten , dus vooral onze focus op hetgeen
echt fout gaat is van belang …”
“Polarisatie”
Elke
vorm van “organisatie” valt ten prooi aan verschillende soorten “polarisatie”.
Deze “polarisatie” verdeelt “de
massa” grofweg in twee groepen. A en B .
“Wij tegen hun” , zwart tegen wit, rijk tegen arm, managers tegen uitvoerend
personeel, man tegen vrouw, academicus tegen wetenschapper, ouder tegen kind,
goed tegen slecht, noord tegen zuid, overheid tegen het volk, Mohamed tegen
Jezus, …. de 1% tegen de 99%.
Oligarchie,
Illuminatie, Big Brother, Skulls & Bones, ..hoewel spannend en soms plausibel ,
overschat ik de samenzwerings -capaciteiten van een noodzakelijk grote groep
egoïstische hebzuchtigen niet, of toch
niet in een dusdanig , bewust georganiseerd , globaal netwerk.
Mijn eeuwig geloof in de initiële goedheid van de mens ligt hier aan de basis.
Dat
er netwerken zijn van vrienden en kennissen die zichzelf bedruipen is
duidelijk, en ook dat ze zich schuldig maken aan meerdere vormen van asociaal
gedrag, zoals fraude, nepotisme, omkoping, bedrog, of erger… “Opportunity makes the thief”
Maar zover gaan dat ze (enkele
punctuele uitzonderingen in gedachte) permanent de maatschappij vormt ter
glorie van enkel hunzelf EN met de
teloorgang ervan eraan gekoppeld is naar mijn bescheiden mening een brug te ver,
je gaat toch ook niet je melkkoe martelen als je de melk nodig hebt, want dan
ben je of een idioot of een sadist, waarmee je je in beide gevallen onbekwaam
meldt voor de dienst ... Oligarchie is een gevolg van het groeperen van mensen
met een bepaalde collectieve ervaring , functie , standaarden normen en
waarden. Dat zij dus tot dezelfde, eenduidige conclusies komen in logisch, dat
dit gebeurt ver weg van de leefwereld en “common sense” van de gewone burger of
werknemer is dus ook logisch ,en alle “management structuren” en interne
processen (officiële en officieuze) versterken deze polariteit. …zoals gezegd ,
zij veronderstellen de beste keuze te maken op basis van de voor hun geldende
informatie en normen,… de top van het probleem.
“Beslissingen”
Dat
de gevolgen van een hele hoop “min-beslissingen” toch wijzen in de richting van
“samenzweringen” en dat de massa zich meer en meer verzet tegen de desastreuze
gevolgen van de opeenstapeling van maatschappelijke, sociale, ecologische en
economische “realiteiten” is een feit, dat men een klein groepje
viseert vanwege hun inbreng , impact en
optreden ,is in deze omstandigheden meer dan verstaanbaar.( Voor de minder
goede verstaander, ik heb het hier dus wel degelijk over Staten EN over bedrijven
en anderen organisaties ! )
Een
gebrekkige beslissings-bekwaamheid en -kwaliteit , gedreven door een aantal negatieve
processen , invloeden en structuren zijn hier de oorzaak van . Want een
situatie is een opeenstapeling van oorzaken, gevolgen, beslissingen en de gevolgen van die beslissingen dus, de
historische voorbeelden op zak, is het opstapelen van slechte beslissingen de oorzaak van elke foute situatie , en als betrokken
beslissingsnemer ben je per definitie niet bekwaam om dit zomaar op te lossen ,
want onderdeel van het tot deze situatie leidende proces , behalve wanneer je
bereid bent om desnoods je eigen poot door te bijten.
Elke beslissingsnemer draagt als het ware bij
aan de teloorgang van de maatschappij of
zijn bedrijf als zijn beslissingen niet
(zo goed als) perfect zijn, een straffe
stelling doch voor de aandachtige ,kritische
mens, heel duidelijk. Een doorgedreven
inzicht in negatieve invloeden
binnen beslissingsprocessen en organisaties, en het implementeren van
structuren en technieken die een snelle
efficiënte correctie toelaten
zou al een aanzienlijk aantal problemen oplossen.
Het
is voor mij ( zie mij als een buitenbeentje die vanaf de zijlijn het gewoel
observeert ) een wekelijks, zo niet dagelijks, ritueel om me te verbazen over
de klaarblijkelijke impotentie van “het gezag” of “besturen”
om “oorzaken” aan te pakken in plaats van “gevolgen”.
Deze
“focus-inversie”
geeft bijvoorbeeld socio-economische situaties
zoals het jagen op (kleine) fraudeurs in plaats van het zoeken naar de redenen
waarom er die fraude bestaat (het dweilen met de kraan open syndroom) . Of wat
dacht je van het verhogen van pensioenleeftijden in plaats van te zoeken naar
het waarom , mensen niet langer zouden willen werken (behoudens die die niet
langer meer kunnen werken ), beide getriggerd om de begroting in evenwicht te
proberen houden maar langs de andere kant privé aankopen subsidiëren ,en toe
moeten laten dat grote bedrijven weinig tot geen belastingen betalen of een
(mijn) overheidsdepartement waar ik jaarlijks miljoenen kan besparen, maar de
mogelijkheid niet krijg om het aan te tonen
… Of misschien wat “commerce” toelaten (en zelfs verafgoden) in een
virtuele markt, die financiën toch is , met een derde financiële crisis in 100
jaar tot gevolg, alsof geld eigenlijk een echte basisbehoefte is…. Laatste keer
dat ik probeerde, is mijn biljet van 20 euro mij ernstig misvallen ,en een
“Benjamin Franklin” is naar ik hoor ook al niet eetbaar ! …blijkbaar
makkelijker voor mij als buitenstaander om te zien dat daar iets niet klopt,
dan voor het halfrond.
Over
het hoe en wat van de financiële markten en economie , en of we deze in de
huidige vorm kunnen behouden wil ik het hier NIET hebben, hoewel mag gezegd
worden dat de globale, wereldwijde dus, maatschappij zich ernstig ,collectief
en eensgezind moet bezinnen over dit alles, gezien alle sectoren uiteraard
samenhangen.
“Management
3.0”
“Focus-inversie,
“hiërarchische informatie filtering”, “good news show’s” , level-up
resets,”lucky-shot managers”, “carrousel-analyses”, “hyena mentaliteit,
maaiveldcultuur” , “enveloppepolitiek” en
nog een resem andere negatieve, dynamische,
sub-processen en structuren, zijn de uiteindelijke oorzaken van “min-beslissingen”
, of ze nu worden genomen in overheden , bedrijven, of elke andere vorm van
samenwerking waar “besluiten” moeten worden genomen.
Een studie (*) heeft aangetoond
dat foute beslissingen en structuren leiden naar verliezen (“waste”) die kunnen
oplopen tot 50% van de niet-waarde verhogende processen, (en ik voeg daar zelf
nog 15% aan toe wegens vervreemding ) …ik durf zelfs geen concreet voorbeeld berekenen.
Vertel
me waarom we zo naar “change” grijpen, naar LEAN ,Six Sigma, BPR, ERP, AI, SAP, Softskilling…
? Waarom er , wanneer deze “tools”
worden ingezet, sprake is van exorbitante “winsten ( leest U er gerust de websites
van zij die deze programma’s verkopen op na , ze staven dit allemaal met de meest
hallucinante voorbeelden, terecht, al zeg ik het zelf) . Dus diegene die zorgen
voor situaties , management dus, of politici zoals je wil) zijn rechtstreeks door hun beslissingen de oorzaak
van een probleem…. Ontwikkeld voor , opgeleid, aangeworven en betaald voor een
functie, en zeer slechte ROI !?
Het drastisch aanpakken van
bestaande management structuren,
functies en opleidingen wordt hiermee
aangetoond, want klaarblijkelijk zijn de huidige niet performant genoeg voor
hun doel.
Dit doel is trouwens verschoven
van “zorgen
voor kwaliteit en kwantiteit” zoals Henry Ford , Daniel McCallum en
Frederick Taylor, ze hebben uitgewerkt en opgevat, gezien het toen, grote
aantal ongeschoolde arbeiders die werden ingezet, naar een” STEUN functie” die zich
toelegt op het vereenvoudigen van een taak en het zoeken naar betere
oplossingen, of oplossingen tout court die zich stellen bij die taak of het
zoeken naar synergiën … een hiërarchische degradatie? …Een koppeling naar hun
eigenlijke , waarde verhogende, nut voor de organisatie !
“Mindset” , verschillende drijfveren, belangrijke
implicaties
Bij
een “beslissings-conflict” hebben de twee hoofd partijen een belangrijk
verschil in “mindset”.
Zij die hun job willen behouden
en daardoor in grote mate het belang van
de organisatie of het bedrijf voorop stellen , het productievee,
en zij die vooral hun eigen agenda en dus carrière op nummer #1 plaatsen, en
waarbij het welzijn van het bedrijf naar de achtergrond verdwijnt, het
management met het betere
“parasitair handelen” als belangrijkste kenmerk . (dus “job hoppen” is een kenmerk hiervan, en
niet persé een expansie van de
horizonten. )
Dit parasitaire handelen wordt
onbewust en onbedoeld versterkt door (onder andere) de gegevens “doelstellingen” en “remuneraties” met
gekoppelde verbanden ,… de managers die mij deze uiteenzetting kwalijk nemen
zijn van deze, ik mag zeggen verderfelijke strekking, de managers die
stilzwijgend dit lezen, bevestigen en hebben deze bedenking al zelf gemaakt ,
vraag rond, zoek ze op, informeer jezelf, mocht je twijfelen...
“Vervreemding”
Het
bestaan, inzetten en nut van de “change tools” is een duidelijk bewijs dat er “dingen” verkeerd gaan
als je het mij vraagt! Het zijn die
“dingen” samen met het verschil in
“mindset” die het gevolg zijn van foute beslissingen en ook de oorzaak
van de “vervreemding”
van personeel (of inwoners als we deze
theorie toepassen op een gemeenschap) .
Management, de voor deze
functies opgeleide mensen zijn verantwoordelijk voor beslissingen en uitvoerend
personeel mag misschien wel iets inbrengen, uiteindelijk zijn zij
“minderwaardig” of minstens “ondergeschikt
voor besluitvorming” en zij moeten
vooral,… uitvoeren…
Hoe
minachtend men echter ook staat tegenover de gewone werkkracht, of hoe
onderontwikkeld of incompetent men deze
vindt, de ervaring die deze mensen hebben overklassen meestal het inzicht van
de gemiddelde of zelfs doorwinterde manager. Het is ook het overschatten van de
functie van een manager en zijn ogenschijnlijk noodzakelijke tussenkomst door
de manager zelf en het gehele kader, die dit onevenwicht versterken.
De onbewuste
bekwaamheid van de eerste verzwakt zijn noodzakelijk doorduwen van kritische
weerstand, en de onbewuste onbekwaamheid van de tweede
versterkt de kans op fouten.
Want wanneer het duidelijk wordt voor “de massa” dat de manier waarop hun
organisatie wordt geleid en hoe ze dus werkt, beslissingen neemt, helpt bij het
mogelijk maken van het uitvoeren van een opdracht of algemeen zijn werknemers behandelt,
“ min-beslissing “ genereert gaat het fout.
Wanneer een “ min-beslissing” op
haar beurt niet met logische inspanning van
redenering en overtuiging , kan worden weerlegd of geneutraliseerd, zullen de
(ondergaande) individuen zich neerleggen
bij - , en aanpassen aan deze nieuwe situatie, maar zullen inboeten op werkvreugde
, interesse verliezen , een beetje
minder inzet vertonen, bij elke opeenvolgende “min-beslissing” en dit tot ze op het punt belanden waar ze nog
enkel het “voldoende minimum” presteren, zelfs nieuwe werkkrachten
passen zich razendsnel aan , aan deze “cultuur” en vertonen dus (weinig of..) geen
participatie, geen meedenken, geen bijdragen tot beter, geen extra’s, …de polarisatie is daar, Wij tegen Hen…. Met een klein
beetje verbeelding herkennen we ook dezelfde dynamiek in de maatschappij…
(voorbeelden legio …)
“Cultuur”
De
“cultuur” wordt een cultuur van opstapeling
van fouten enerzijds , en
personeel anderzijds die langzaam afhaakt en wordt gereduceerd tot productievee, aan de
rand van conflict, wachtend op een vonk om tot actie over te gaan, staken als
enige optie, of ziek thuis blijven of uitkijken naar een andere job, loyaliteit
dichtbij nul, betrokkenheid idem, dit afhaken noemt men “vervreemding” en is
de toestand waarbij een individu zijn eigen waarden, normen en regels naleeft
omdat hij die logischer en eerlijker
vindt en waarbij dus de “regels” van zijn organisatie worden uitgehold tot lege
omhulsels, het “minimum voldoende” wordt zijn maatstaaf en hij wordt onderdeel
van de “waste”-producerende processen binnen zijn organisatie.
Deze “waste” verhoogd productieprijzen en dus
productprijzen , die op hun beurt jagen de index de hoogte in, maken ondernemen
quasi onbetaalbaar, maakt van frauderen een te overwegen, en bij wijlen
noodzakelijke keuze , genereren mindere
inkomsten voor de Staat , die op zij beurt weer de lasten verhoogt en de cyclus
herhaalt zich, constant, dag in , dag uit, overal en in alle sectoren, deze “cultuur” zorgt ook
voor een begroting onder druk, gevolgen zijn overduidelijk .
Deze aversie voor het “het
systeem” ontgaat blijkbaar iedereen, of toch op zijn minst diegene die hier
lessen uit zouden kunnen trekken… of nog beter, ze bagatelliseren deze dynamiek
en onderschatten hem, en bestempellen werknemers als “lui”, ongeïnteresseerd”
of ronduit saboterend…
Op organisatorisch vlak genereert
deze
patstelling dus een belangrijke, tot nog
toe onderschatte polariteit.
Hoe
dan efficiëntere beslissingen genereren ?
Als
er beslissingen moeten worden genomen willen we allemaal dat ze snel,
efficiënt, effectief en dus goedkoop EN
met zo weinig mogelijk problemen in uitvoering zijn.
Deze
neutrale, nogal amorfe uitdrukking van hoe we problemen oplossen is bewust zo
gehouden om U naar de kern van alle soorten probleem- oplossingen te
brengen….ik gaf ze al in de inleiding….vermijdt dat slechte dingen slechter gaan
!!! en meer concreet een
“negatieve cultuur” vermijden door : Bedrijven in functie van de onafwendbare
realiteit uit te bouwen ,openbare besturen saneren en reduceren tot strikt
minimum EN het totaal herschrijven van
wetten en regels die “vervreemding”
onnodig maken “vervreemding” tegengaan bij bedrijven door het opvangen van
“negatieve invloeden”, management
omvormen tot een “steun functie” , “lonen” , “winsten” herbekijken.
Om Europa
tot een efficiënt geheel te krijgen is er een duidelijke verbetering in
beslissingen nemen nodig zodat we nutteloze, onnodige uitgaven kunnen
vermijden.
Wanneer
we dit dan koppelen aal een andere visie op “samenleven” dan verheffen we ons
naar een niveau, passend in de evolutie van mens en maatschappij,… waarom niet
een deel winst inzetten om extra mensen te aanvaarden, en het totaal aan
mankracht minder te laten werken in werkuren? Geen verhuring meer toelaten,
enkel eigendom van immobiliën, kwaliteitsgoederen produceren in functie van
noodzaak in plaats van consumptie ? ...zeg niet onmogelijk, zeg waarom niet of
wat zijn de voordelen en nadelen,…
MEER WINST ! Yes ! Yes !
YES !
Dus graag betere beslissingen…die zouden leiden
naar minder “waste” dus meer “winst” , het enige probleem hier, ….wat te doen
met die winst ? Opnieuw in de bodemloze put van financiële structuren of op de
uitpuilende rekening van al buitensporig rijken? Hier komt uiteraard de kat de
koord op… de waarde van geld is warme
lucht, het geeft hooguit een graduatie aan van hoeveel je eigenlijk kan
consumeren en welke kwaliteit en welke uitspattingen je je kan veroorloven,
maar zeg nu zelf, wie heeft eigenlijk meer dan één huis of auto NODIG rijk en minder rijk kan ik mee leven maar als
je een prinsenleven kan leiden met €10.000 / maand, moet er dan ooit iemand
meer dan dat verdienen als loon voor zijn arbeid ? ….
De onafwendbare realiteit
Het collectief van de globale economie volgt een ramkoers met de
continuïteit van onze huidige globale samenleving.
We
zijn met te veel over-consumerende mensen op onze aarde en tegen 2050 zijn er 2.9 planeten nodig om ons huidige expansie en consumptie
gedrag te bevredigen. (
“WWF-Living Planet report 2012: “ Pag 100 “By 2050 humanity would require an
equivalent of 2.9planets to support the “business as usual” assumptions”)
Er zijn dus
niet veel scenario’s om dit op te lossen :
·
Minder produceren en beter verdelen en allemaal
tevreden met (veel) minder
·
Minder mensen en minder consumeren
·
Minder “verspillend” consumeren
·
…
Het is voor
mij zeer evident dat de beste manier om dit te bewerkstelligen het her waarderen
is van geld en de financiële handel, niet dat financiële transacties moeten
worden verbannen maar zelfs een blinde kan zien dat hier een nooit geziene
hervorming zich opdringt.
Het
produceren just in time,en just as
needed , en het herwaarderen van andere alternatieven dan geld , zoals de
waarde van vrije tijd , levenskwaliteit en
samenleving.
Persoonlijk
zie ik wel heil in het drastisch afbakenen van lonen, en winsten, en het
aanpassen van werktijd in plaats van het terugschroeven van werkkrachten
(waardoor er dus minder uren per persoon moet gewerkt worden zonder
loonverlies) het verlonen naar een gestabiliseerde en vaste loonschaal,
afschaffen van indexeringen, afschaffen van erfenissen, beperken van aantal
persoonlijke immobiliën en verbod op verhuren
enz... dus dit wil eigenlijk
zeggen dat de macht van en drang naar
geld moet worden afgebouwd… dus productie eenheden zouden bijvoorbeeld modulair
moeten zijn en enkel produceren wat we nodig hebben en aankunnen, dus JA een tv
die 50 jaar meegaat en supersterke kledij en bijhorende schoenen, een “resource
based economie “ , literatuur hierover genoeg en een afschrikwekkende doch logische
stap wanneer we “verspillende”
consumptie willen stoppen…. Stel je voor , alle fabrieken die slechts produceert wat nodig is, dan
blijft over ENKEL voorzien in de
werkelijke behoeften, water voedsel en sporadisch de nodige hardware, for fun
wat entertainment als je wil , wat
zouden we een eenvoudig leven hebben …
En
de beslissingen van de laatste 120 jaar hebben ons geleid tot de huidige
situatie… op de grens met globale ecologische, economische en sociale chaos,
onder invloed van … geld.
Of het verhogen van belastingen
, rechtstreeks of onrechtstreeks door verdoken inkomsten te creëren door
bijvoorbeeld parkeerplaatsen in een stad tijdelijk te ”verhuren” enkel om de
begroting in evenwicht te kunnen houden, zonder te zoeken naar de oorzaken van
het onevenwicht.
… vergeef me het plotse afbreken
van deze uiteenzetting, …de rest volgt….
Feel free
Leesvoer :
UN report:
“Human Security: An integrated
Approach to freedom from fear and freedom from want , Brussel Nov 2007”
No comments:
Post a Comment